SURATIMA KAPI ÇARPACAK MISIN?

selmin61
30 Eyl 2015
1 dakikada okunur

Dün yazdıklarımdan sonra eve dönünce seni ağlar buldum. Arka üst dişlerin çıkmak üzere olduğu için çok mızmızdın. Bütün gün doğru dürüst uyumamışsın ve hırçınlık yapmışsın. Babannen uyutmaya çalışıyordu seni, ben zile basınca yine uyanmış ağlıyordun. Kıyamadım, aldım göğsümde pışpışladım epey bir. Sonra saat akşam 7 olmasına rağmen gece uykusuna düştün, ara ara uyanıp ağladın, habire dönüp durdun, uykunda bağırdın, ama sabaha yine bomba gibi dikildin "annee ahhh" diyerek suyu gösterdin vermem için.

Seni öyle görünce içimden yine nasıl bırakıp gideceğim diye trajedik gelgitler yaşadım. Kimse derdimden anlamıyor, ben seni koklamadan nasıl uyurum? Gece zınk diye nöbet nöbet uyanıyorum üstün açıldı mı, nefes alıyor musun, susadın mı, terledin mi diye. Yanımda yokken nasıl yaparım?

Sonra düşünüyorum ki, yaşım geçiyor, ne yaparsam şimdi yaparım geleceğimiz için. Kariyerime de ihtiyacım var. Sana böyle travmatik şekilde bağımlı kalırsam bir adım ileriye gidemem, ki büyüdüğün yaşları da düşünüyorum; suratıma kapıyı çarpıp "yeter anne ya!" diye de bağıracağın günleri gözümde canlandırıp şimdiden sana sinir oluyorum. Bırak git işte ne var sanki bu kadar fedakar olsan ne, olmasan ne, her halukarda bir gün o kapı suratına çarpılacak ELif hanım diyorum kendi kendime :) Sen öyle asi bir kız olmazsın di mi annem?

Kucağıma alıp göğsüme her bastığımda, suratına baktığımda içime güneşleri dolduran, güzel Allah'ıma bana bahşettiği armağan için en büyük şükrümsün sen.