HASTALIK NE KÖTÜ ŞEY
"Ciğerim yanıyor" derler ya hani, ya da "İçim parçalanıyor"... Çok kullanmışım belki bu sözleri, ama hiçbir zaman sen ağladığında hissettiğim kadar doldurmamış anlamını meğer.
Hastasın yine kaç gündür, bu kadar koruyup kollamamıza, bu kadar üstüne titrememize rağmen, nasıl olmuşsa ciğerine inmiş enfeksiyon. Üç gecedir doğru düzgün uyumadım. Ateşin çıkıyor, kusuyorsun, öksürüyorsun, huzursuzsun. Ben senden beter huzursuzum.
Hastenedeydik dün bütün gün. İşten izin aldım, üzerime kustun iki lokma yediğini de, geri dönemedim; zaten bırakıp da dönemezdim ya. Bütün gün ağladın, huysuzlandın, oyalamaya çalıştık seni, yine de engel olamadık; üç kere çekip çıkardın intraketini, mecburen yeniden damar yolu açmak için canını (canımı) yaktılar. Minicik kar beyaz ellerin delik deşik, mosmor oldu :'( En az senin kadar da ben ağladım. Zorla uyuttum seni sakinleşmen için ama uykunda da sık sık kendini atarak uyanıp durdun, çok korktun haliyle.
Çok kalabalıktı hastane, bir sürü ağlayan bağıran minik... Bütün çocukların hastalıkları bana gelsin razıyım, siz hep gülün, oynayın yeter ki... Çocuklara hiç yakışmıyor ağlamak. Görünce yüreğim dayanmıyor.
Bugün öğretmenler günü. Atanamayan ananın da günü sayılır mı? Baban çiçek gönderdi iş yerime :) Hiç atlamaz kutlamayı sağolsun. Mutlu oldum. Öğretmen olduğumu unutur gibiyim. Mesleğini aşkla yapan, yürekten öğreten tüm öğretmenlerin günü kutlu olsun.
Bugünlük de böyle...
